بافته‌های داری، یکی از گروه‌های صنایع دستی ایران و دربرگیرنده‌ی بیش از بیست‌و‌پنج گرایش فرعی با ویژگی‌های منحصربه‌فرد است که در هر گرایش، با توجه به ابزارها، مواد مصرفی و روش بافت، گونه‌ی خاصی از منسوج دست‌باف تولید می‌شود.

بافته‌های داری با کمک دارهای بافندگی (ایستاده، خوابیده)؛ اغلب با نخ‌های طبیعی از جنس پشم، ابریشم و پنبه، با ویژگی‌های ظاهری اختصاصی تولید می‌شود. بعضی از بافته‌های داری نظیر قالی و گبه دارای پرز و برخی مانند گلیم و زیلو بدون پرز بوده و با نقشه یا به‌صورت ذهنی بافته می‌شود.

تولید بافته‌های داری و زیراندازها، به‌عنوان یکی از کهن‌ترین صنایع دستی، در بیشتر مناطق شهری، روستایی و عشایری کشور، کم‌وبیش رایج است. این هنرصنعت از زمان‌های گذشته تاکنون، افزون‌بر تأمین برخی وسایل زندگی مردم، زمینه‌ای براى بروز هنر و خلاقیت هنرمندان بافنده بوده‌است.

از میان گرایش‌های بافته‌های داری ایران، می‌توان به این موارد اشاره نمود: پلاس‌بافی، تاچه‌بافی، زیلوبافی، ژنده‌بافی، ساده دوروبافی، سراندازبافی، قالی‌بافی، قالی گل‌برجسته، گبه‌بافی، گچمه‌بافی، گلیم‌بافی، گلیم گل‌برجسته، ورنی‌بافی و …

در این بخش، اطلاعات مربوط گرایش‌های بافته‌های داری ایران ارائه شده‌است. برای دسترسی به مطالب هر گرایش، روی تصویر مورد نظر کلیک کنید: